Kikkererwt
De kikkererwt, kekererwt, keker of garbanzo (Cicer arietinum), is een eetbare peulvrucht uit de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae of Fabaceae) en de onderfamilie Papilionoideae of Faboideae.
Het is een eenjarige plant. In Anatolië wordt de kikkererwt al meer dan 8000 jaar geteeld. Van daaruit werd de kikkererwt verspreid naar het Middellandse Zeegebied en India. Ze stamt waarschijnlijk af van de in het wild groeiende Cicer reticulatum, die nog steeds de naaste levende verwant is[1]. Tegenwoordig wordt de kikkererwt in veel subtropische gebieden geteeld. De belangrijkste teeltgebieden zijn India, Pakistan, Turkije, Australië, Marokko en Iran.
De plant wordt 20–50 cm hoog en is klierachtig behaard. De bladeren zijn oneven geveerd met dertien tot zeventien elliptische of omgekeerd-eironde blaadjes, waarvan de rand aan de top gezaagd is. De plant bloeit in juni en juli met witte of roodblauwe bloemen. De steel van de peul is naar beneden gebogen. Er zitten twee tot drie erwten in de ongeveer 3 cm lange peul. Kikkererwten hebben een subtropisch of tropisch klimaat nodig en meer dan 400 mm jaarlijkse regenval. Ze kunnen in een gematigd klimaat groeien, maar de opbrengst is dan veel lager. Van kikkererwten wordt onder meer hummus en falafel gemaakt. Geroosterd kunnen ze ook als snack worden gegeten.Inhoudsstoffen
Inhoudsstoffen :
De erwten bevatten per 100 g ongeveer:
55 g koolhydraten
20 g eiwit
15 g voedingsvezels
5 g vet
veel lysine en tryptofaan, vitamine B1, B6, foliumzuur magnesium, ijzer, kalium, calcium en zink.
Energetische waarde: 535 kJ (127 kcal)
Trivia
Er is een Turks sprookje over een jongetje zo groot als een kikkererwtje, zie Kikkererwtje.
Het cognomen van Marcus Tullius Cicero zou ontstaan zijn als bijnaam voor één van zijn voorouders, die naar verluidt een wrat in de vorm van een kikkererwtje (in het Latijn cicer) op zijn neus had.
Bron : Wikipedia